API یا رابط برنامه‌نویسی کاربردی چیست؟

در گذشته، نرم‌افزارها تنها برای انسان‌ها طراحی می‌شدند. کاربر انسانی با یک رابط کاربری (UI) ساده می‌توانست با نرم‌افزار تعامل کند و نیازهایش را برطرف سازد. اما با گذشت زمان، شرایط تغییر کرد. حالا دیگر صرفاً انسان‌ها نیستند که به نرم‌افزارها نیاز دارند، بلکه خود نرم‌افزارها نیز باید با یکدیگر در ارتباط باشند و اطلاعات یا خدماتی را از هم دریافت کنند. همین نیاز منجر به پیدایش مفهومی به نام API شد.

API در واقع یک رابط بین دو نرم‌افزار است. این رابط به یکی از نرم‌افزارها اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به دخالت انسان، از خدمات نرم‌افزار دیگر استفاده کند. به بیان دیگر، API مانند پلی است که بین نرم‌افزارها برقرار می‌شود و امکان برقراری ارتباط و تبادل داده را فراهم می‌کند.

API یا رابط برنامه‌نویسی کاربردی چیست؟
 

بسیاری از افراد می‌پرسند: «API چیست؟» API مخفف Application Programming Interface به معنای رابط برنامه‌نویسی کاربردی است. API در واقع یک واسطه نرم‌افزاری است که به دو برنامه اجازه می‌دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این رابط، راهی ساده و قابل‌دسترس برای استخراج و به اشتراک‌گذاری داده‌ها در داخل یا بین سازمان‌ها ارائه می‌دهد.

API‌ها همه جا هستند. هر بار که از یک اپلیکیشن تاکسی اینترنتی استفاده می‌کنید، پرداخت موبایلی انجام می‌دهید، یا دمای ترموستات خانه را با گوشی تنظیم می‌کنید، در حال استفاده از یک API هستید.

وقتی از این اپلیکیشن‌ها استفاده می‌کنید، آن‌ها به اینترنت متصل می‌شوند و داده‌هایی را به یک سرور ارسال می‌کنند. سرور این داده‌ها را دریافت، تفسیر و پردازش کرده و پاسخ را به گوشی شما برمی‌گرداند. سپس، اپلیکیشن این داده‌ها را به صورت قابل‌فهم برای شما نمایش می‌دهد.

API مخفف چیست؟

API مخفف Application Programming Interface است. در اینجا، کلمه "Application" به هر نرم‌افزاری با یک عملکرد خاص اشاره دارد. "Interface" را می‌توان به عنوان یک قرارداد خدمات بین دو نرم‌افزار در نظر گرفت. این قرارداد مشخص می‌کند که این دو نرم‌افزار چگونه با یکدیگر از طریق درخواست‌ها و پاسخ‌ها ارتباط برقرار می‌کنند. مستندات API اطلاعاتی را در مورد نحوه ساختاردهی این درخواست‌ها و پاسخ‌ها برای توسعه‌دهندگان ارائه می‌دهد.
  در دوره پیشرفته آموزش ASP در فصل 13 ام بطور کامل  API  و نحوه استفاده آن در ASP.NET CORE را آموزش داده ایم.

API‌ها چگونه کار می‌کنند؟

معماری API معمولاً بر اساس مفهوم کلاینت (client) و سرور (server) توضیح داده می‌شود. اپلیکیشنی که درخواست را ارسال می‌کند، کلاینت نام دارد و اپلیکیشنی که پاسخ را ارسال می‌کند، سرور نامیده می‌شود.

فرض کنید در یک رستوران هستید. شما، به عنوان مشتری، پشت میز نشسته‌اید و منویی از گزینه‌های مختلف برای سفارش در اختیار دارید. آشپزخانه نیز نقش ارائه‌دهنده‌ای را دارد که سفارش شما را آماده می‌کند.

برای انتقال سفارش خود به آشپزخانه و دریافت غذا، به یک واسطه نیاز دارید. این واسطه نمی‌تواند خود آشپز باشد، چون او در آشپزخانه مشغول پخت‌وپز است. شما به چیزی نیاز دارید که مشتری یا کلاینت (شما) را که سفارش می‌دهد، به آشپز که غذا را آماده می‌کند، متصل کند. اینجاست که پیشخدمت – یا همان API – وارد ماجرا می‌شود.

پیشخدمت سفارش شما را دریافت می‌کند و به آشپزخانه می‌برد و به آشپزخانه اطلاع می‌دهد که چه کاری باید انجام دهد. سپس پاسخ (که در اینجا غذای شماست) را به شما تحویل می‌دهد. علاوه بر این، اگر API به درستی طراحی شده باشد، سفارش شما بدون مشکل و "کرش" به دستتان خواهد رسید!

ویژگی‌های یک API چیست؟

اصطلاح API به طور کلی برای توصیف رابط‌های ارتباطی با یک برنامه استفاده می‌شود. اما در سال‌های اخیر، API‌های مدرن ویژگی‌های خاصی پیدا کرده‌اند که آن‌ها را به ابزاری مهم در دنیای فناوری تبدیل کرده است.

استانداردهای مشخص: API‌های مدرن معمولاً از استانداردهایی مانند HTTP و REST پیروی می‌کنند، که باعث می‌شود توسعه‌دهنده‌ها به راحتی با آن‌ها کار کنند. این API‌ها خودتوضیح هستند و به شکلی طراحی شده‌اند که به آسانی قابل‌درک و استفاده باشند.

محصول‌محوری: امروزه API‌ها به جای اینکه صرفاً بخشی از کد باشند، بیشتر شبیه به محصولات طراحی می‌شوند. آن‌ها برای مصرف‌کنندگان خاص (مانند توسعه‌دهندگان موبایل) طراحی و مستند می‌شوند و نسخه‌بندی می‌شوند تا کاربران انتظارات روشنی از چرخه نگهداری و عمر آن‌ها داشته باشند.

قابلیت نظارت و مدیریت: از آنجا که این API‌ها استاندارد شده‌اند، می‌توان آن‌ها را از نظر عملکرد و مقیاس‌پذیری مدیریت و نظارت کرد.

امنیت بالا: API‌ها از نظر امنیت و حاکمیت نیز بسیار دقیق عمل می‌کنند. مثلاً، داده‌های گوشی شما هرگز به طور کامل در اختیار سرور قرار نمی‌گیرد و بالعکس. در عوض، ارتباط بین گوشی و سرور تنها از طریق بسته‌های کوچک داده انجام می‌شود که فقط اطلاعات ضروری را به اشتراک می‌گذارند.

مثال ساده:می‌توان این مفهوم را به سفارش غذا در رستوران تشبیه کرد. شما به پیشخدمت می‌گویید چه چیزی می‌خواهید و او نیز در عوض اطلاعات موردنیاز را از شما می‌گیرد. در نهایت، غذای شما به دستتان می‌رسد، بدون اینکه نیاز باشد شما وارد آشپزخانه شوید یا مراحل پخت را ببینید.

انواع API 

به طور کلی، APIها را می‌توان بر اساس نوع خدماتی که ارائه می‌دهند به دسته‌های مختلفی تقسیم کرد:

APIهای سخت‌افزاری (Hardware APIs):

این نوع APIها مستقیماً با سخت‌افزار در ارتباط هستند و به برنامه‌ها امکان می‌دهند از امکانات سخت‌افزاری مانند کارت صدا، کارت گرافیک یا پرینتر استفاده کنند.

APIهای سیستم‌عامل (Operating System APIs):

این APIها امکانات و خدماتی را که سیستم‌عامل در اختیار برنامه‌ها قرار می‌دهد، ساده‌تر و ساختاریافته‌تر ارائه می‌کنند. اگر شما قبلاً با Windows Forms کار کرده باشید، حتماً از این نوع APIها برای تعامل با فایل‌ها، شبکه و سایر امکانات ویندوز بهره گرفته‌اید.

APIهای توسعه‌ی نرم‌افزار (Software Development APIs):

زبان‌ها و فریم‌ورک‌های برنامه‌نویسی، مجموعه‌ای از کتابخانه‌ها، توابع و کلاس‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهند. این موارد نیز نوعی API محسوب می‌شوند. برای مثال، دات‌نت (.NET) طیف گسترده‌ای از توابع و کلاس‌ها را ارائه می‌دهد که شما می‌توانید بدون نوشتن کد از صفر، از آن‌ها بهره ببرید.

APIهای تحت وب (Web APIs):

Web API یا Web Service API یک رابط برنامه‌نویسی بین یک سرور وب و مرورگر وب است. تمام وب سرویس‌ها API هستند اما تمام API‌ها وب سرویس نیستند.این نوع APIها خدمات و داده‌ها را از طریق اینترنت میان نرم‌افزارها مبادله می‌کنند. وب‌APIها کلید اصلی ایجاد ارتباط میان اپلیکیشن‌های مختلف در بستر وب هستند.

استانداردها و معماری‌های مختلف وب‌API 

از همان اولین روزهایی که سرویس‌های تحت وب ایجاد شدند تا امروز، معماری‌ها و استانداردهای گوناگونی برای ارائه‌ی APIهای تحت وب شکل گرفته است:

RPC (Remote Procedure Call):

از نخستین روش‌های ارتباط بین سرویس‌ها بود که امروزه کاربرد کمتری دارد.این API‌ها به نام Remote Procedure Call شناخته می‌شوند. در این نوع، کلاینت یک عملکرد (یا تابع) را روی سرور اجرا می‌کند و سرور نتیجه آن را به کلاینت بازمی‌گرداند.
 

SOAP (Simple Object Access Protocol):

این API‌ها از پروتکل Simple Object Access Protocol استفاده می‌کنند. کلاینت و سرور پیام‌ها را با استفاده از XML تبادل می‌کنند. این نوع API انعطاف‌پذیری کمتری دارد و در گذشته محبوب‌تر بوده است. SOAP هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد و ویژگی‌های قدرتمندی دارد، اما به دلیل ساختار پیچیده‌تر، کم‌کم جای خود را به معماری‌های سبک‌تر و ساده‌تری همچون REST داد.

REST (Representational State Transfer):

امروزه REST یکی از محبوب‌ترین معماری‌ها برای ایجاد وب‌APIها محسوب می‌شود. با استفاده از پروتکل HTTP و متدهایی مانند GET، POST، PUT و DELETE، تعامل بین سرویس‌ها بسیار ساده و انعطاف‌پذیر شده است. بسیاری از اپلیکیشن‌های موبایل و وب برای برقراری ارتباط با سرورها از سرویس‌های RESTful استفاده می‌کنند.
 در این روش، کلاینت داده‌هایی را به سرور ارسال می‌کند. سرور با استفاده از ورودی کلاینت، عملکردهای داخلی را آغاز کرده و داده‌های خروجی را به کلاینت بازمی‌گرداند. 

ویژگی اصلی REST API بدون وضعیت بودن (Statelessness) است. بدون وضعیت بودن به این معناست که سرورها اطلاعات کلاینت را بین درخواست‌ها ذخیره نمی‌کنند. درخواست‌های کلاینت به سرور شبیه به آدرس‌های URL است که در مرورگر خود برای بازدید از یک وب‌سایت وارد می‌کنید. پاسخ سرور شامل داده‌های خام است و مانند صفحات وب گرافیکی ارائه نمی‌شود.

REST API یک نوع خاص از Web API است که از سبک معماری استانداردی که پیش‌تر توضیح داده شد، استفاده می‌کند.
   در این مقاله تفاوت بین وب سرویس REST و SOAP را بررسی کرده ایم.

مزایای REST API چیست؟

REST API‌ها چهار مزیت اصلی ارائه می‌دهند:

۱. یکپارچه‌سازی

API‌ها برای یکپارچه‌سازی اپلیکیشن‌های جدید با سیستم‌های نرم‌افزاری موجود استفاده می‌شوند. این کار سرعت توسعه را افزایش می‌دهد زیرا هر قابلیت نیازی به نوشتن از ابتدا ندارد. می‌توانید از API‌ها برای بهره‌گیری از کدهای موجود استفاده کنید.

۲. نوآوری

ورود یک اپلیکیشن جدید می‌تواند کل صنایع را تغییر دهد. کسب‌وکارها باید سریع واکنش نشان دهند و از استقرار سریع خدمات نوآورانه پشتیبانی کنند. این کار را می‌توانند با ایجاد تغییرات در سطح API بدون نیاز به بازنویسی کل کد انجام دهند.

۳. گسترش

API‌ها فرصت منحصربه‌فردی برای کسب‌وکارها فراهم می‌کنند تا نیازهای مشتریان خود را در پلتفرم‌های مختلف برآورده کنند. برای مثال، API نقشه امکان یکپارچه‌سازی اطلاعات نقشه را از طریق وب‌سایت‌ها، اندروید، iOS و غیره فراهم می‌کند. هر کسب‌وکاری می‌تواند با استفاده از API‌های رایگان یا پولی، دسترسی مشابهی به پایگاه‌های داده داخلی خود بدهد.

API به عنوان یک درگاه بین دو سیستم عمل می‌کند. هر سیستم موظف است تغییرات داخلی خود را به گونه‌ای انجام دهد که API تحت تأثیر قرار نگیرد. به این ترتیب، هرگونه تغییر در کد توسط یکی از طرفین، بر طرف دیگر تأثیری نخواهد داشت.

چگونه یک REST API را امن کنیم؟

تمام APIها باید از طریق احراز هویت و نظارت مناسب امن شوند. دو روش اصلی برای ایمن‌سازی REST API عبارت‌اند از:

۱. توکن‌های احراز هویت

این توکن‌ها برای تأیید کاربرانی که درخواست API می‌دهند استفاده می‌شوند. توکن‌ها بررسی می‌کنند که کاربران همان افرادی هستند که ادعا می‌کنند و دسترسی لازم به API موردنظر را دارند. به‌عنوان مثال، زمانی که به سرور ایمیل خود وارد می‌شوید، کلاینت ایمیل از توکن‌های احراز هویت برای دسترسی ایمن استفاده می‌کند.

۲. کلیدهای API

کلیدهای API برنامه یا اپلیکیشنی را که درخواست API می‌دهد شناسایی می‌کنند و تأیید می‌کنند که این برنامه دارای مجوزهای دسترسی لازم است. اگرچه کلیدهای API به اندازه توکن‌ها امن نیستند، اما امکان نظارت بر استفاده از API را فراهم می‌کنند.
 

تفاوت اصطلاحات مختلف API
اصطلاحات مختلفی مانند Java API یا Service APIs به این دلیل وجود دارند که API‌ها قبل از ظهور World Wide Web ایجاد شدند. API‌های وب مدرن معمولاً REST API هستند و این دو اصطلاح اغلب به‌طور متناوب استفاده می‌شوند.

انواع مختلف API چیست؟

apiها بر اساس معماری و دامنه استفاده طبقه‌بندی می‌شوند. پیش‌تر انواع اصلی معماری API را بررسی کردیم، حال به دامنه استفاده از آن‌ها می‌پردازیم:

دسته بندی API بر اساس سطوح دسترسی :

وقتی شما یک API طراحی می‌کنید، می‌توانید سطح دسترسی و نوع ارائه‌ی آن را مشخص کنید:
 

Public API (عمومی):

APIهای عمومی برای همه قابل دسترسی هستند و برای استفاده از آن‌ها نیازی به پرداخت هزینه یا مجوز خاصی ندارید. با یک جستجوی ساده در گوگل، می‌توانید لیستی از این APIها را یافته و برای تست و کاربردهای شخصی خود از آن‌ها استفاده کنید.

Partner API (همکار):

API های شرکایی تنها برای توسعه‌دهندگان یا مصرف‌کنندگان API خاص انتخاب شده و مجاز در دسترس هستند و وسیله‌ای برای تسهیل فعالیت‌های تجاری بین کسب‌وکارها هستند. به عنوان مثال، اگر یک کسب‌وکار بخواهد داده‌های مشتری خود را به صورت انتخابی با شرکت‌های CRM خارجی به اشتراک بگذارد، یک API شرکایی می‌تواند سیستم داده مشتری داخلی را با آن طرف‌های خارجی متصل کند - هیچ استفاده دیگری از API مجاز نیست.

شرکا حقوق و مجوزهای روشنی برای دسترسی به چنین API هایی دارند. به همین دلیل، API های شرکایی معمولاً مکانیسم های احراز هویت، مجوز و امنیت قوی تری را در خود جای داده اند. همچنین شرکت‌ها معمولاً مستقیماً چنین API‌هایی را تجاری‌سازی نمی‌کنند؛ شرکا به جای استفاده از API، برای خدمات خود پرداخت می‌شوند.
 برای مثال، اگر شما نرم‌افزار بیمه‌ای می‌نویسید و برای دریافت اطلاعات افراد به داده‌های ثبت‌احوال نیاز دارید، می‌توانید یک API از ثبت‌احوال خریداری کرده و از آن استفاده کنید.

Internal API (داخلی):

این نوع APIها توسط خود شما یا دیگر بخش‌های نرم‌افزارتان مورد استفاده قرار می‌گیرند. در معماری‌های میکروسرویس (Microservice)، بخش‌های مختلف سیستم برای برقراری ارتباط با یکدیگر از Internal API استفاده می‌کنند.
به عنوان مثال، یک API داخلی ممکن است سیستم‌های حقوق و دستمزد و منابع انسانی یک سازمان را به هم متصل کند.

API های داخلی به طور سنتی امنیت و احراز هویت ضعیفی دارند یا اصلاً ندارند، زیرا API ها برای استفاده داخلی در نظر گرفته شده‌اند و فرض می‌شود که چنین سطوح امنیتی از طریق سیاست‌های دیگر در جای خود قرار دارند. با این حال، با افزایش آگاهی از تهدیدات و افزایش تقاضا برای رعایت مقررات، این موضوع در حال تغییر است و بر استراتژی API یک سازمان تأثیر می‌گذارد.

API ترکیبی (Composite APIs):

این نوع API‌ها دو یا چند API مختلف را ترکیب می‌کنند تا نیازها یا رفتارهای پیچیده سیستمی را برطرف کنند.

انتخاب API مناسب

چه در حال انتخاب یک API موجود برای استفاده در یک پروژه نرم‌افزاری باشید و چه در حال ساخت یک API جدید از ابتدا، عوامل مهمی وجود دارند که توسعه‌دهندگان باید به آن‌ها توجه کنند یا در نظر بگیرند، مانند موارد زیر:

مستندات واضح و کامل: API‌ها نرم‌افزار هستند و مانند هر نرم‌افزار دیگری به مستندات جامع نیاز دارند که راهنمایی‌های نحوه استفاده، ارجاعات و مثال‌های استفاده را به توسعه‌دهندگان ارائه دهند تا آن‌ها بتوانند API را سریع و موفقیت‌آمیز استفاده کنند.

پذیرش آسان: API را ساده نگه دارید، روشی آسان برای به دست آوردن API فراهم کنید – مانند دانلودها و ثبت‌نام در حساب کاربری – و از پشتیبانی قوی و آگاهانه API اطمینان حاصل کنید تا بتواند به هر سوالی از توسعه‌دهندگان پاسخ دهد. در غیر این صورت، API برای یکپارچه‌سازی دشوار یا ناخوشایند خواهد بود و توسعه‌دهندگان آن را نادیده می‌گیرند و به جای آن از API‌های دیگر استفاده می‌کنند که پذیرش آن‌ها آسان‌تر است.

آسانی استفاده: یک API خوب به سادگی باید آسان برای استفاده باشد و ساختارهای فراخوانی منطقی و شهودی داشته باشد. حتی قوی‌ترین و جامع‌ترین API اگر از فراخوانی‌ها و پاسخ‌های پیچیده و ناسازگار استفاده کند، نادیده گرفته خواهد شد. سادگی، سازگاری، وضوح و سازگاری با نسخه‌های قبلی – همراه با اعلام منسوخ شدن واضح – ویژگی‌های یک API خوب هستند.

ثبات و قابلیت اطمینان: API‌های خوب مانند هر نرم‌افزار دیگری توسعه داده می‌شوند که باید شامل تست‌های جامع برای رفع اشکال و معیارهای واضح برای مقیاس‌پذیری و عملکرد باشد، مانند تعداد فراخوانی‌های مشتری-سرور در ثانیه که API می‌تواند پردازش کند و سایر عوامل مربوطه. API‌هایی که پر از اشکال و دارای عملکرد نامنظم یا غیرقابل اطمینان هستند، به سرعت از سوی توسعه‌دهندگان کنار گذاشته می‌شوند. API‌های استفاده‌شده از طریق ارائه‌دهندگان شخص ثالث باید بسیار قابل دسترس و مقاوم باشند.

امنیت: API‌ها باید از امنیت از طریق احراز هویت واضح پشتیبانی کنند – به گونه‌ای که تنها کاربران مجاز بتوانند از API استفاده کنند. علاوه بر این، هر داده‌ای که از طریق API مبادله می‌شود باید رمزگذاری شود یا به نوعی از دسترسی غیرمجاز و دزدی محافظت گردد.

چگونه از یک API استفاده کنیم؟

مراحل استفاده از یک API جدید شامل موارد زیر است:

دریافت کلید API: این کار از طریق ایجاد حساب کاربری تأیید شده با ارائه‌دهنده API انجام می‌شود.
راه‌اندازی کلاینت HTTP API: این ابزار به شما کمک می‌کند درخواست‌های API را به‌راحتی با استفاده از کلیدهای API ساختاردهی کنید.
ساخت دستی درخواست‌ها در مرورگر: در صورت نداشتن کلاینت API، می‌توانید با مراجعه به مستندات API درخواست خود را مستقیماً در مرورگر ساختاردهی کنید.
استفاده از API در کد: پس از آشنایی با سینتکس API، می‌توانید شروع به استفاده از آن در کد خود کنید.

نمونه‌هایی از API‌های مورد استفاده در دنیای امروز

API‌ها در دنیای نرم‌افزار بسیار رایج و حتی ضروری هستند و برای موفقیت بسیاری از پلتفرم‌های نرم‌افزاری مدرن اهمیت زیادی دارند. کاربران روزمره کامپیوتر ممکن است از انواع مختلفی از API‌ها استفاده کنند بدون اینکه متوجه اهمیت آن‌ها شوند. نمونه‌هایی از کاربردهای رایج API‌ها عبارتند از:

API‌های شبکه‌های اجتماعی: پلتفرم‌های شبکه اجتماعی مانند توییتر و فیسبوک برای مدیریت ارتباطات بین پلتفرم و نقاط پایانی از راه دور از API‌ها استفاده می‌کنند، از جمله عملکردهایی مانند ربات‌های توییتر.

API‌های ورود و احراز هویت: محیط‌های نرم‌افزاری یکپارچه امروزی برای فراهم کردن سطحی از ورود یکپارچه (single sign-on) به API‌ها متکی هستند. به عنوان مثال، یک برنامه ممکن است از کاربر بخواهد که "با استفاده از فیسبوک وارد شود." این کار نیاز به ایجاد حساب کاربری جداگانه برای هر سایت یا برنامه را از بین می‌برد، اما API در پشت صحنه احراز هویت چندین برنامه را یکپارچه می‌کند.

API‌های ویجت و خدمات: API‌ها به طور رایج برای یکپارچه‌سازی مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و عملکردهای کوچک استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، گزارش وضعیت آب و هوا، برنامه جزر و مد، فیدهای خبری و محتوای دیگری که در جستجوی وب نمایش داده می‌شود، معمولاً از طریق API‌هایی تولید می‌شوند که موتور جستجو از آن‌ها برای اتصال به ارائه‌دهندگان خدمات مختلف استفاده می‌کند. خدمات دیگری مانند نقشه‌های گوگل از API برای جستجوی مکان‌ها یا برنامه‌ریزی مسیرها از طریق مرورگر وب استفاده می‌کنند، و API‌ها همچنین به نقشه‌ها اجازه می‌دهند تا در سایت‌های ثالث گنجانده شوند.

API‌های مالی و پرداخت: برای یک بانک معمول است که از API برای اتصال کاربران از راه دور به سیستم‌های پشتیبان بانک برای انجام سپرده‌گذاری‌های از راه دور، بررسی موجودی، انتقال‌ها و پرداخت‌های الکترونیکی استفاده کند. شرکت‌های مالی بزرگ مانند پی‌پل از API برای اتصال کاربران به حساب پی‌پل خود استفاده می‌کنند و حتی از پی‌پل برای پرداخت به سایر سایت‌های خرید مانند آمازون و ای‌بی استفاده می‌کنند.

API‌های سفر و رزرو: کاربران برای جستجوی برنامه‌های پروازی و خرید بلیط از API خطوط هوایی استفاده می‌کنند، در حالی که برای جستجوی موجودی هتل و رزرو اتاق‌ها از API هتل استفاده می‌شود. سایت‌های دیگری مانند تریواگو و اکسپدیا از API‌های سفارشی برای امکان جستجو و رزرو طیف وسیعی از پروازها و اقامت‌ها استفاده می‌کنند، در حالی که سایت‌های سفر از API‌های خطوط هوایی، هتل‌ها، کرایه اتومبیل و دیگر ارائه‌دهندگان از پشت صحنه استفاده می‌کنند.

API‌های حمل و نقل و زنجیره تأمین: فرآیند بسته‌بندی و ارسال یک کالا از مبدا به مقصد مقدار زیادی داده‌های زمان واقعی تولید می‌کند. API‌ها برای این استفاده می‌شوند که به مشتریان اجازه دهند وضعیت خرید خود را بررسی کنند و هر جزئیات حمل و نقل، از جمله مکان کنونی بسته و زمان تحویل پیش‌بینی‌شده آن را مشاهده کنند.

API‌های تحویل محتوا و مدیریت: پلتفرم‌های آنلاین تحویل محتوا مانند اسپاتیفای و نتفلیکس از API‌ها برای امکان انتخاب محتوای دلخواه توسط کاربران و سپس ارسال آن محتوا به دستگاه کاربر برای مشاهده استفاده می‌کنند، در حالی که ارائه‌دهنده کنترل محتوا را حفظ می‌کند و محتوا هیچ‌گاه به طور کامل بر روی دستگاه کاربر دانلود یا ذخیره نمی‌شود.

مایکروسرویس‌ها: از دیدگاه توسعه نرم‌افزار، API‌ها عناصر حیاتی برنامه‌های مبتنی بر مایکروسرویس‌های مدرن هستند که اجازه برقراری ارتباط بین ماژول‌ها یا کانتینرهای مختلفی را که برای تشکیل برنامه ایجاد می‌شوند، می‌دهند. بنابراین، یک تغییر می‌تواند در یک ماژول ایجاد شود، اما آزمایش و به‌روزرسانی فقط به همان ماژول یا مایکروسرویس مربوطه محدود خواهد شد.

این‌ها معمولاً رایج‌ترین و شناخته‌شده‌ترین API‌هایی هستند که امروزه استفاده می‌شوند، اما تعداد بی‌شماری API برای شرکای تجاری یا استفاده داخلی وجود دارند که به کسب‌وکار کمک می‌کنند بدون اینکه به طور عمومی پذیرفته شوند. با رشد نقش نرم‌افزار، API‌ها به یافتن کاربردهای جدید ادامه خواهند داد و نقش فزاینده‌ای در توسعه نرم‌افزار ایفا خواهند کرد.

مزایای استفاده از API برای توسعه‌دهندگان:

اتوماتیک سازی: با استفاده از API‌ها، کامپیوترها می‌توانند کارها را مدیریت کنند، نه افراد. از طریق API‌ها، سازمان‌ها می‌توانند جریان‌های کاری را به‌روزرسانی کنند تا سریع‌تر و پربازده‌تر شوند.

کاربرد: از آنجا که API‌ها می‌توانند به اجزای برنامه دسترسی پیدا کنند، ارائه خدمات و اطلاعات انعطاف‌پذیرتر می‌شود.

دامنه بیشتر: با استفاده از یک API، می‌توان لایه‌ای از برنامه ایجاد کرد که برای توزیع اطلاعات و خدمات به مخاطبان جدید استفاده شود و این خدمات می‌تواند شخصی‌سازی شود تا تجربه‌های کاربری سفارشی ایجاد کند.

داده‌های جدید در دسترس: یک API این امکان را فراهم می‌کند که تمام اطلاعات تولید شده در سطح دولتی برای همه شهروندان در دسترس باشد، نه فقط عده‌ای خاص.

کارآیی: زمانی که دسترسی به یک API فراهم می‌شود، محتوای تولید شده به‌طور خودکار منتشر می‌شود و برای هر کانال در دسترس قرار می‌گیرد. این اجازه می‌دهد تا محتوا به‌راحتی به اشتراک گذاشته و توزیع شود.

یکپارچه‌سازی: API‌ها امکان جاسازی محتوا از هر سایت یا برنامه را به‌راحتی فراهم می‌کنند. این کار جریان اطلاعات را روان‌تر و تجربه کاربری یکپارچه‌تری را تضمین می‌کند.

شخصی‌سازی: از طریق API‌ها، هر کاربر یا شرکتی می‌تواند محتوای مورد استفاده و خدمات خود را شخصی‌سازی کند.

سازگاری با تغییرات: نیازها با گذر زمان تغییر می‌کنند و API‌ها کمک می‌کنند تا تغییرات پیش‌بینی شوند. هنگام کار با این فناوری، مهاجرت داده‌ها بهتر پشتیبانی می‌شود و اطلاعات با دقت بیشتری بررسی می‌شود. به طور خلاصه، API‌ها ارائه خدمات را انعطاف‌پذیرتر می‌کنند.